مقایسه خشونت تجربه شده در زنان دارای همسر معتاد به مواد افیونی و مواد محرک

هدف: مواد افیونی و مواد محرک دو گروه از مواد غیرقانونی هستند که از لحاظ ساختار شیمیایی، تأثیرات جسمانی و روانی و خطر بالقوه برای مصرف کننده، با یکدیگر تفاوت دارند. این پژوهش به دنبال آن است تا تفاوت تأثیرات سوءمصرف مواد افیونی و مواد محرک را در رفتار خشونت آمیز علیه همسران بررسی کند. ‍‍‍ روش بررسی: پژوهش کاربردی حاضر از نوع غیرتجربی و مقایسه ای است. نمونه پژوهش شامل ۱۰۰ نفر از همسران افراد معتاد به مواد افیونی و مواد محرک (۵۰ نفر مواد افیونی و ۵۰ نفر مواد محرک) بود که به منظور دریافت کمک های حرفه ای (از مهر تا دی ۹۰) به مراکز دولتی و غیردولتی و کمپ های استان تهران مراجعه کرده بودند. آزمودنی های هر دو گروه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری استفاده شده برای ارزیابی میزان خشونت (روانشناختی، خشونت جنسی، مذاکره و گفتگو، خشونت فیزیکی و آسیب و صدمه) مقیاس تجدیدنظر شده تاکتیک های تعارضی (۲-cts ) است. یافته ها با استفاده از تحلیل واریانس و کواریانس چند متغیره تحلیل شدند. یافته ها: بعد از کنترل سن به عنوان متغیر همپراش، مصرف کنندگان مواد محرک (مخصوصاً مت آمفتامین) خشونت بیشتری را نسبت به همسرانشان در مقایسه با مصرف کنندگان مواد افیونی نشان دادند.  (۰/۰۰۱>p) هم چنین دو گروه به جز مهارت های مذاکره، تفاوت معناداری در خشونت روانی، جنسی، حمله جسمانی و آسیب و صدمه داشتند. (p&le0.05;) نتیجه گیری: بنظر می رسد خواص سایکوفارماکولوژی مواد محرک باعث می شود که افراد مصرف کننده مت آمفتامین خشونت بیشتری را نسبت به افراد مصرف کننده مواد افیونی داشته باشند.